Een jaar of zes geleden, maakte ik voor het eerst en persoonlijk kennis met een salesconsultant van Amazon. Benieuwd naar wat de mogelijkheden waren van hun Public Cloud oplossing AWS. Ik liet mij vergezellen door een tweetal architecten, die beide tot de beste in hun soort worden beschouwd. Na een korte introductie over en weer, vertelde de betreffende consultant globaal over de onbegrensde mogelijkheden van AWS en hun toen al bewezen trackrecord. Zoals een goede sales betaamt, vroeg hij vervolgens naar onze omgeving en de uitdagingen die wij daarin tegenkomen. Dit ging al snel over onze private cloud oplossing, die zeer succesvol als High Available / High Performance platform wordt ingezet voor een scala aan bedrijf kritische toepassingen van onze opdrachtgevers. In een oplopende garantie van performance en beschikbaarheid leveren wij deze diensten van brons tot goud niveau.
Op mijn vraag wat de garanties zijn die AWS geeft op deze non-functionals antwoordde hij prikkelend: “Daar geven wij geen garanties voor, dat regel je zelf”. Na een korte demonstratie van het platform, uitleg over regio’s, availability zones en datacenters waren wij alle drie flabbergasted. Ik maakte mij ondertussen vooral zorgen over ons vakgebied en de continuïteit van onze dienstverlening en probeerde mij voor te stellen waarmee wij onze opdrachtgevers in de toekomst van dienst zouden zijn. Het beeld dat ik daarbij had, was dat de consultant van de toekomst vooral iemand was die een zo gedetailleerd mogelijk beeld van alle beschikbare diensten in AWS in zijn hoofd zou hebben, zodat hij deze als bouwblokken in elkaar zou klikken. Het kennen van de bibliotheek was key, zo dacht ik. Het vergelijk met een stage die ik in het verre verleden had gelopen was snel gemaakt: op enig moment beproefde ik mijn talent als programmeur en kwam ik er namelijk na dagen programmeren achter dat deze functie al in de bibliotheek van het ontwikkelplatform beschikbaar was.
